Homeopathie en wonderen

Op zich is de werkzaamheid van homeopatische middelen al wonderbaarlijk te noemen. Hoe kan het dat een éénmalige dosis van één of een paar van die kleine korreltjes zo veel kan doen. Om dat te begrijpen zou u een keer een lezing van mij moeten bijwonen.

In het algemeen maak je als arts en zeker in de homeopathie wonderbaarlijke genezingen mee (zie bijv. “trauma’s en wonden“). Ook in mijn studietijd mocht ik er al enkele beleven, die ik pas later door de homeopathische geneeskunde ben gaan begrijpen.

Tijdens mijn co-schappen op de afdeling interne geneeskunde werd ’s nachts tijdens mijn dienst door de verpleging aan mij verteld dat een patiënte om een biertje vroeg.

Nu had deze mevrouw een door niemand begrepen probleem. Het kalium gehalte in haar bloed wisselde zo sterk dat er ieder keer ernstige problemen waren, extreme angsten, hartproblemen, spierkrampen etc.

Dit gaf zoveel problemen dat ze op een aparte kamer was gelegd en men had besloten haar niet verder te behandelen, omdat haar klachten er eerder slechter door leken te worden. Kortom het leek mij dat ik, zonder de dienstdoende internist wakker te hoeven maken, haar verzoek kon inwilligen.

Mevrouw kreeg haar biertje en de volgende dag tijdens de “grote visite” (artsen, verpleging en co-assistenten) stond het biertje duidelijk achter het bed, waarin een springlevende en vrolijke vrouw lag. Een paar dagen later werd ze gezond en wel ontslagen uit het ziekenhuis.

Sinds mijn opleiding tot homeopathisch arts weet ik dat mensen die passen bij geneesmiddelen die kalium bevatten, vaak van bier houden. Kalium mensen zijn recht door zee en werken door tot ze hun werk afhebben. En dan kan een biertje er best af.

Van deze patiënte weet ik niet veel, maar wel dat ze hard werkte in de benzine pomp van haar ouders. Waarschijnlijk was ze overwerkt geraakt en herstelde het biertje (waarin vele kalium zit) uiteindelijk haar problemen met haar kalium.

Een voorbeeld uit de praktijk
Ook al weer lang geleden kwam een vrouw bij me met ernstige maagklachten. Deze waren begonnen na een behandeling met behulp van hypnose. Er was zoveel naar boven gekomen, dat het letterlijk te veel was om te verteren. Ze had zelfs een maagbloeding gehad.

Het was dan ook een vrouw met veel problemen. Ze had een zeer moeilijke, liefdeloze jeugd gehad met als belangrijkste trauma een ernstige verbranding als klein meisje. Haar nylonjurkje had vlam gevat. Ze had het ternauwernood overleefd. Helaas had ze ook daarna in haar eigen gezin weinig warmte en steun ondervonden.

Nu als volwassen vrouw heeft ze veel angsten. Onder vreemden voel ze zich ongemakkelijk, wat waarschijnlijk terug te voeren is op het feit, dat ze zich erg bekeken heeft gevoeld toen ze met haar ernstige verbrandingen in het ziekenhuis lag en daarom, ondanks haar niet warme nest, naar huis wilde.

Op vakantie durft ze bijvoorbeeld niet, omdat ze niet van huis durft. Aan zee is ze bang is, omdat ze de drang voelt erin te lopen. Zelf gebruikt ze vaak het woord “raar”. Dit brengt me op het idee haar Carbo animalis (een middel gemaakt van verbrandde ossenhuid) te geven, waarbij het gevoel past je in een vreemde, bedreigende omgeving te bevinden.

De reactie is verbluffend. Eerst krijgt ze een oud abces aan haar achterste terug, een week lang is ze erg depressief, dan weer een heftige buikontsteking waarbij een proces(tumor) in haar buik wordt ontdekt. Na een periode van hoge koorts verdwijnt ook dit proces en komt ze uit haar bijna levenslange cocon.

Voor het eerst ervaart ze hoe het is om de warmte van zon en een douche te voelen, de koude van de wind, het prettige van een aanraking door een medemens. Kortom ze krijgt weer toegang tot haar huid en daarmee tot de rest van de wereld.

Dit doet ze vervolgens ook letterlijk, ze zoekt voor het eerst van haar leven een baan, beëindigt haar relatie, die haar dit niet gunt en maakt sindsdien regelmatig reizen, tot in de verste uithoeken van onze aarde.

Extra bijzonder was dat ze kort voor deze tijd gedroomd had ernstig ziek te zijn.

Haar reactie met hoge koorts lijkt deze ernstige ziekte (kanker?) opgelost te hebben. Het proces in de buik, wat door de hoge koorts niet geopereerd kon worden, was tot verbazing van de artsen in een later stadium niet meer op de foto te zien.

Dit verhaal, wat veel meer kanten kent, was voor de duitse journaliste Christa Gebhart aanleiding om een boek te schrijven over bijzondere genezingen (Glücksfälle?). Het boek opent met het verhaal van mijn patiënte.

Bent u de duitse taal machtig, dan kunt u dit artikel lezen.